نمای کامپوزیت به نمایی گفته می شود که در آن از ورق های کامپوزیت آلومینیومی به عنوان آخرین پوشش و نما در ساختمان استفاده می کنند. پوشش کامپوزیت متشکل از دو لایه ورق آلومینیوم و هسته داخلی آن از پلی اتیلن یا مواد معدنی ضد حریق و پوشش رویه آن از جنس رزین با ضخامت حدود 4 میلی متر با پنل های بزرگ و یا کوچک آلومینیومی در نما به کار برده می شود که اصطلاحا به آن ACP گفته می شود.
نمای کامپوزیت بیشتر برای فرودگاه ها، بیمارستان ها و جایگاه های سوخت CNG و تابلوهای تحقیقاتی، نمای بیرونی ساختمان ها، بازسازی ساختمان های قدیمی، دکوراسیون داخلی فروشگاه ها، دکوراسیون دیوارهای داخلی، تراس ها، سقف و… به کار می رود.
ورق های کامپوزیت دارای وزنی بین 5 – 8 کیلوگرم در هر مترمربع می باشد که در مقایسه با مصالح دیگری که برای نمای ساختمان به کار برده می شود مانند سنگ، شیشه، آجر و… از وزن بسیار پایینی برخوردار است که خود مزیت بزرگی به حساب می آید.
در برابر آتش سوزی مقاومت زیادی دارد.
قابل شست و شو می باشد.
پنل های آلومینیومی خیلی آسان و سریع نصب می شوند و قابلیت جابه جایی دارد و در صورت آسیب دیدن به راحتی قابل تعویض است.
قابلیت اجرایی برای تاسیسات تو کار مانند لامپ ها و چراغ ها و… داراست.
در صورت اجرای صحیح پنل ها به علت محبوس شدن هوا در پشت ورق ها عایق حرارتی خوبی محسوب می شود.
فضای خالی پشت ورق های کامپوزیت باعث ایجاد خاصیت آکوستیک می شود که عایق صوتی خوبی محسوب می گردد.
پنل های کامپوزیت از شکل پذیری بالایی برخوردار هستند و به وسیله ابزار مخصوصی که دارند می توان آنها را تا زوایای 135 درجه شکل داد.
ورق های کامپوزیت از مقاومت بالایی در برابر شرایط آب و هوایی مختلف برخوردار است.
این ورق ها به خاطر پوشش رنگ PVDF مقاومت فوق العاده ای در برابر اشعه ماورای بنفش، مواد اسیدی و قلیایی و نور خورشید دارند.
با همه مزایایی که برای نمای کامپوزیت برشمردیم، اما این طرح دارای معایبی نیز می باشد که عبارت اند از:
هزینه نصب و خرید این پنل ها تقریبا گران تمام می شود و استفاده از آن برای همگان مقدور نیست.
برای نصب و اجرا کردن نمای کامپوزیت حتما باید از ابزار مخصوص و اکیپ ماهر کمک گرفت.
از معایب دیگر آن فاصله ای است که ما بین نما و دیوار پیرامونی نما به خاطر آهن کشی ایجاد می شود در این صورت فضای مناسبی برای حشرات و خزندگان ایجاد می شود.